Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μετά από τον χωρισμό των γονιών του, έφυγε για την Αθήνα με τη γιαγιά του. Εκεί πέρασε τα μαθητικά και εφηβικά του χρόνια και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοίτησε για δυο χρόνια.

Το 1951 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ποιήματα». Ακολούθησαν τέσσερις ακόμη συλλογές ως το 1956. Την ίδια περίοδο συνδέθηκε φιλικά με τους Ο. Ελύτη, Ν. Γκάτσο, Α. Εμπειρίκο. Το 1960 ξεκίνησε για τον γύρο της Ευρώπης με βέσπα. Στις χώρες που επισκέφτηκε έγραψε το «Τρίτο στεφάνι», το οποίο ολοκλήρωσε στην Αυστραλία, και έστειλε στην Ελλάδα για εκτύπωση. Το έργο απορρίφθηκε ως ακατάλληλο και ο ίδιος πραγματοποίησε ιδιωτική έκδοσή του στην Αθήνα το 1962. Μετά την οριστική επιστροφή του στην Αθήνα συνεργάστηκε με το περιοδικό «Πάλι» και εργάστηκε ως ξεναγός και μεταφραστής.

Το ποιητικό έργο του κινείται στα πλαίσια της θεματολογίας της καθημερινής ζωής και χαρακτηρίζεται από έντονα λυρική διάθεση, η οποία μεταφέρθηκε και στα πεζά του. Το έργο που τον καθιέρωσε στον χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας είναι το μυθιστόρημα «Το τρίτο στεφάνι», μια ευφυής ρεαλιστική και ταυτόχρονα λυρική απεικόνιση της ζωής και της κοσμοθεωρίας των Ελλήνων μικροαστών.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχεδόν εγκατέλειψε το γράψιμο.